Ağlamaklar

Bir gece vakti desem değil,
Sokak lambalarının söndüğü,
Güneşin doğduğu,
Karıncaların yürüdüğü vakit.

Güneş her gün ölür mü?
Gün de güneşin sevdiğidir.
Gün biterse güneşte gider
Buna gece denir.

Sen gittiğinden beri ben geceyim
Doğmuyor güneşim.
Güneşim sensin kurtaramıyorum geceyi
Yıldızlarımda senden arta kalanlar.

Bazen tesellin geliyor
Ay doğuyor odama
Fakat kurtaramıyor içim geceyi
Uzanıyor kollarımda sökemiyor ellerim karanlığı.

Ben güneşimi kaybettim ey ahali
Duysanıza sesimi
Damlamıyor gözyaşım,yaşım 17.
Yokluğunun 17 si.

Nerden bilecekler bana sabah olmadığını
Sen toprak altı karanlık
Ben toprak üstü gece.
Dardayım anne.

Üstümde karanlık
Yetmiyor gücüm geceyi üstümden atamaya
İtiyorlar beni anne
Örselendim,yıprandım.

Velakin onlar nereden bilecekler
Ruhunu bana emanet ettiğini,
Bu gece dahada ağırım,
Yetmiyor artık ağlamaklar,
                        ağlamaklar,
                        ağlamaklar.