kötü

En kötü durum henüz başımıza gelmemiş olandır,

Daha kötüsüde olacaktır,

İnsanoğlu vicdan yoksunu,

Henüz daha kötüsünü bulamamıştır.

fani

Örselenmiş dünyanın cennetlikleri;
Selam söyleyin anneme,
Özledi deyin
Neyimi derse;
Duymadığı kokunu sesini hatta hiç dokunamadığı parmaklarını deyin.
Bu fani dünyanın cennete gidenleri;
Benim kokumu anneme götürün,
O beni bilmez ben onu,
Halbuse bir olan bizdik
Örselenmiş dünyanın cennetlikleri;
Cennetlikleri diyorum çünkü benim annem melek
Gökyüzünde
Bulutların arasındaki cennette.
Sakın ha öldü demeyin
Ölüm haktır
Bizimki kısa bir ayrılık
Ayrılıklar biter cennette
O gökyüzünde

Gafil

Göründüğüm gibi değilim ki
Kırgınlıklarım oluyor,
Vazgeçişlerim,kaybedişlerim.
Böyle bir insan değilim
Göründüğüm gibi sapasağlam
Çok çatlağım var sırtımda bacaklarımda kalbimde
En çok acıtanıda göğüs kafesimde
Nefes aldıkça batıyor lanet
Bir çok efkarım var benim
Böyle bir insan değilim,
Sürekli kahkaha atan
Hayata dalgaya alan biriyim
Fakat yeri gelir o dalganın denizinde boğulacak olurum.
Kıyılarıma ulaşamam kaybolurum
Sanırım ben artık ben değilim.
İnsanlığıma gafil avlandım.
         Gidelim.

Ray

Bu tren rayları,

Nasılda sırasıyla dizilmiş.

Sanki bu rayları dizen,

olması istediği hayatını maketlemiş.

Bu tren nasılda almış rayını gider?

Ben asla böylece rüzgara vurup gidemem.

Ardından el sallayan kadınlar,

İçi hüzün dolu bavullar var.

Bu vagonlar ayrılıkları taşırlar.

Yakarışları belkide son bakışları.

Yok mu bu trenlerden inenlerin kavuşmaları ?

Uzaktan bir ses geliyor umarım bu son tren.

Ağlamaklar

Bir gece vakti desem değil,
Sokak lambalarının söndüğü,
Güneşin doğduğu,
Karıncaların yürüdüğü vakit.

Güneş her gün ölür mü?
Gün de güneşin sevdiğidir.
Gün biterse güneşte gider
Buna gece denir.

Sen gittiğinden beri ben geceyim
Doğmuyor güneşim.
Güneşim sensin kurtaramıyorum geceyi
Yıldızlarımda senden arta kalanlar.

Bazen tesellin geliyor
Ay doğuyor odama
Fakat kurtaramıyor içim geceyi
Uzanıyor kollarımda sökemiyor ellerim karanlığı.

Ben güneşimi kaybettim ey ahali
Duysanıza sesimi
Damlamıyor gözyaşım,yaşım 17.
Yokluğunun 17 si.

Nerden bilecekler bana sabah olmadığını
Sen toprak altı karanlık
Ben toprak üstü gece.
Dardayım anne.

Üstümde karanlık
Yetmiyor gücüm geceyi üstümden atamaya
İtiyorlar beni anne
Örselendim,yıprandım.

Velakin onlar nereden bilecekler
Ruhunu bana emanet ettiğini,
Bu gece dahada ağırım,
Yetmiyor artık ağlamaklar,
                        ağlamaklar,
                        ağlamaklar.