Zaruret

Kafiydi bu zarar,ziyan.

Velhasıl nefes alıyoruz ama

       ölmüş bulunmaktayız.

Bakma ayakta durduğuma!

Daha gömülmedim toprağa.

Benim evim tabut,

Kıyafetim kefen,

Toprağım sen,

Mezarım bu zarar ziyan.

Velhasıl ölmüşüm çoğu defa ben.

Bu sefer gömülürsem eğer,

Bir ara çiçek getirir

Velakin papatya olsun lütfen.

Bir sen birde papatyalar zaten...

...

Bu gökyüzü beni kesmiyor artık,
Mavilikler yetmiyor.
Kimsesiz kaldım.
Siyaha gömüldüm,
Renkleri tanımlayamadım,tanıyamadım.
Körüm.
Hissiz ve körüm.
Gözlerim görüyor yahu
       ruhum duygularıma körelmiş.
Acı ve gözyaşımın tenime deyişindeki sıcaklıktan
       ziyadesini hissetmiyorum.

özledim

Ne kadar acı bir yıkılış

Ne derinden yakar,

Gözlerim buğulanır göremem önümü.

Dilimin ucuna gelir tökezler kelimeler,

                dökülemez ağzımdan.

Şimdi gözümden nerelere düştün?

Nerede bu sesler?

Avaz avaz bu sessizlikler.

Bir kelime bu özledim sözcüğü

Peki ya neden birçok his?

                Fazla derin,

                     yüzemedim.

Merhametsiz insanın gönül darlığına düşmüş yoksul ve üşümüş misaliyiz.